Gewone dolfijn (delphinus delphis) von Michelle Peeters

Über "Gewone dolfijn (delphinus delphis)"

von Michelle Peeters

Über das Kunstwerk

De gewone dolfijn behoort wereldwijd, samen met de tuimelaar, wellicht tot de bekendste van alle kleine walvisachtigen. Het is een slank dier met een afgetekende lange snuit, waarin tot 180 fijne tanden staan. Mannetjes worden 1,64-2,01 m lang en wegen tot 200 kg; de vrouwtjes zijn iets kleiner. De donkere rug en witte buik zijn van elkaar gescheiden door de typische okergele flanken, waaraan de soort goed te herkennen is. Het uiterlijk van de gewone dolfijn varieert zeer sterk, zodat er ooit meer dan 20 soorten werden voorgesteld. Tegenwoordig is men het er over eens dat het geslacht Delphinus bestaat uit op zijn minst 2 soorten: de kortbek-vorm ( Delphinus delphis ), die meer in volle zee voorkomt en de langbek-vorm ( Delphinus capensis ), die zich meer ophoudt in kustwateren. Beide soorten komen niet samen voor, tenzij in enkele kleine zones.

Deze uit het water springende dolfijn fotografeerde ik rond de kust van La Palma; dé thuishaven of het doorgangspunt voor meer dan 1/3 van 's werelds walvis- en dolfijnsoorten.

De dolfijn in cultuur & mythogie
In het Middellandse Zeegebied hechtte men van oudsher bijzondere waarde aan de dolfijn, door zijn intelligentie en doordat hij de mens was toegewijd. Hij was symbool van snelheid en zekerheid. Hij gold als redder van schipbreukelingen. Zo werd de Griekse zanger Arion na een schipbreuk door een dolfijn aan land gebracht. De god Apollo nam de gedaante van een dolfijn aan om zo mensen naar Kreta te vervoeren waar zij een tempel voor hem konden bouwen.

Bij de Etrusken (of Etruriërs) waren het dolfijnen die de zielen van overledenen naar het hiernamaals aan de overkant van de zee droegen. In de christelijke kunst wordt Christus wel eens voorgesteld als dolfijn. De dolfijn werd ook beschouwd als de koning onder de vissen. In het Franse taalgebied werd de troonopvolger 'dauphin' (= dolfijn) genoemd; zij voerden ook een dolfijn in hun wapenschild. Stond er in een boek 'ad usum dauphini' (= 'ter gebruik van de kroonprins'), dan betekende dat dat de inhoud gekuist was en van alle ongerechtigheden gezuiverd, zodat de tekst de kroonprins onder ogen mocht komen.