Paysage de Pontoise (1874), peinture de Camille Pissarro. par Studio POPPY

A propos de "Paysage de Pontoise (1874), peinture de Camille Pissarro."

par Studio POPPY

À propos de l'œuvre d'art

Landscape from Pontoise (1874) painting by Camille Pissarro. Original from the National Museum of Sweden.

Pissarro werd geboren op Saint Thomas, een eiland van de Maagdeneilanden, die tot 1917 een Deense kolonie waren. Zijn hele leven behield hij de Deense nationaliteit. Zijn vader was een welvarend koopman. De familie, van origine Frans en joods, had zich enige jaren voor zijn geboorte op St. Thomas gevestigd.

Pissarro bezocht een kostschool bij Parijs. Bij zijn terugkeer naar St. Thomas bleek hij geen interesse te hebben voor het familiebedrijf. Hij bracht zijn tijd door met het schilderen van de pittoreske haven. In 1852 vertrok Pissarro naar Venezuela, waar hij twee jaar werkte als schilder. In 1855 vestigde hij zich in Frankrijk.
Op advies van Camille Corot, wiens landschappen hij bewonderde, ging hij schilderen in stadjes en dorpen rond Parijs. Hij sloot vriendschap met Ludovic Piette, Paul Cézanne, Claude Monet en andere impressionisten. In 1874 nam hij deel aan de Eerste tentoonstelling van de impressionisten.
Pissarro was altijd op zoek naar nieuwe vormen en werd zo een van de meest vernieuwende onder de impressionisten. Hij was een van de eersten die de kleuren ging opdelen, zoals in zijn werk De Tuin van de Mathurins, Pontoise, 1876, waarin het zonovergoten pad bestaat uit blauwe, witte, gele en roze penseelstreken (pointillisme). Pissarro was ook een uitmuntend tekenaar; een grote collectie van zijn tekeningen bevindt zich in het Ashmolean Museum in Oxford.
Pissarro en Monet ondergingen, tijdens een verblijf in Engeland (1870-1871), sterk de invloed van de werken van Turner en Constable. Zo kwamen zij tot een volledig impressionistische lichtschildering. Pissarro was de enige die aan alle acht tentoonstellingen van de impressionisten deelnam.

In de jaren 1880 sloot hij zich aan bij een jongere generatie kunstenaars, onder wie Georges Seurat, Paul Signac, en zijn eigen zoon Lucien. In de jaren 1890 verliet hij dit neo-impressionisme. Hij gaf toen de voorkeur aan een soepeler stijl, die hem beter in staat stelde zijn idee van de natuur te vatten. Ook ging hij meer stadsgezichten schilderen. In zijn gezichten van Parijs, Rouen, Le Havre en Dieppe toont hij de wisselende effecten van het licht en het weer, en de dynamiek van de moderne stad.

Pissarro bleef actief tot zijn dood in 1903 in Parijs. Hij werd 73 jaar. Hij liet een zeer omvangrijk oeuvre na. Zijn meer dan 800 brieven werden in 1975 geveild.